این روزها از تریبونهای مختلف در مورد اخلاق نیکو و صبر مرحوم رئیسی در برخورد با انتقادها و مخالفان روایتهای مختلفی گفته میشود. در میان این نقلها، همان سخنرانها با بدترین ادبیات در مورد دیگر سیاستمداران ایرانی صحبت میکنند. تازهترین نمونه آن رحیم پور ازغدی است. عضو شورای انقلاب فرهنگی در حال تمجید از رئیسی […]
این روزها از تریبونهای مختلف در مورد اخلاق نیکو و صبر مرحوم رئیسی در برخورد با انتقادها و مخالفان روایتهای مختلفی گفته میشود. در میان این نقلها، همان سخنرانها با بدترین ادبیات در مورد دیگر سیاستمداران ایرانی صحبت میکنند. تازهترین نمونه آن رحیم پور ازغدی است. عضو شورای انقلاب فرهنگی در حال تمجید از رئیسی با زشتترین ادبیات ممکن میگوید: «ما کسانی داشتیم که وقتی با انگلیسیها، آمریکاییها و فرانسویها روبرو میشدند، از شدت خنده دهانشان را مثل اسب آبی باز میکردند ولی به نیروهای انقلاب در داخل کشور اخم و تف و لعن میکردند.»
ادبیات عجیب در سیاست ایران
کانال عصر ایران در تلگرام به این نکته اشاره کرده که این ادبیات و این لحن به شدت عجیب است و بیشتر بوی تسویه حساب سیاسی میدهد تا بیان واقعیت. کیست که ماجرای مشاجره لفظی ازغدی و روحانی در شورای عالی انقلاب فرهنگی را نداند. این افراد حتی زمانی که حسن روحانی، رئیس جمهور هم بود با بدترین الفاظ او را خطاب قرار میدادند. حتی برخی رئیس جمهور وقت را تهدید میکردند که «استخر فرح» انتظار او را میکشد.
دوران ریاست جمهوری روحانی
در زمان روحانی، یک جریان سیاسی همیشه نگران زندگی مردم بود. این نگرانی به قدری جدی بود که اگر مردم گوشت میخوردند میگفتند چرا گوشت مردم چربی ندارد و خوشمزه نیست! همانها اما در زمان رئیسی و در سالهای دورتر در زمان احمدینژاد به مردم توصیه میکردند به جای گوشت و مرغ، اشکنه بخورند. نکته غمانگیز ماجرا این است که این ادبیات از ظرف کسی مطرح میشود که عضو شورای انقلاب فرهنگی است و سعی میکند شخصیتی در میانه شهید مطهری و مرحوم علی شریعتی باشد. که البته نزدیک به هیچکدام از این شخصیتها نیست و تنها یک سخنران است که کمی هم درس حوزوی خوانده است.
