آبله میمونی چیست؟ آبله میمونی (Mpox) یک بیماری ویروسی نادر است که اخیراً نگرانی‌هایی در مورد شیوع آن به وجود آمده است. این بیماری از طریق تماس نزدیک و مستقیم با فرد مبتلا، اشیای آلوده یا ترشحات بدن فرد بیمار منتقل می‌شود. انتقال آبله میمونی می‌تواند در صورت عدم رعایت نکات بهداشتی به سرعت گسترش […]
آبله میمونی چیست؟
آبله میمونی (Mpox) یک بیماری ویروسی نادر است که اخیراً نگرانی‌هایی در مورد شیوع آن به وجود آمده است. این بیماری از طریق تماس نزدیک و مستقیم با فرد مبتلا، اشیای آلوده یا ترشحات بدن فرد بیمار منتقل می‌شود. انتقال آبله میمونی می‌تواند در صورت عدم رعایت نکات بهداشتی به سرعت گسترش یابد.
راه‌های انتقال آبله میمونی
آبله میمونی از طریق چندین مسیر مختلف به افراد دیگر منتقل می‌شود. برخی از مهم‌ترین این راه‌ها عبارتند از:
رابطه جنسی: آبله میمونی می‌تواند از طریق تماس جنسی با فرد مبتلا منتقل شود. به ویژه در تماس‌های جنسی ناایمن و بدون استفاده از محافظت مناسب، خطر انتقال بیماری افزایش می‌یابد.
تماس پوست به پوست: لمس پوست فرد مبتلا به آبله میمونی، حتی بدون وجود زخم یا ترکیدگی در پوست، می‌تواند باعث انتقال ویروس شود. این نوع انتقال به ویژه در محیط‌های پرجمعیت مانند خانه‌ها و فضاهای عمومی رایج است.
بوسیدن و در آغوش گرفتن: بوسیدن و در آغوش گرفتن فرد مبتلا نیز می‌تواند به انتقال آبله میمونی منجر شود. در این نوع انتقال، ویروس از طریق ترشحات بزاقی یا تماس نزدیک با پوست به فرد دیگر منتقل می‌شود.
استفاده از اشیای مشترک: استفاده از حوله، ملحفه یا وسایل شخصی مشترک با فرد مبتلا، یکی از عوامل انتقال ویروس است. این اشیاء می‌توانند ویروس را به پوست یا مخاط بدن منتقل کنند.
علائم و نشانه‌های آبله میمونی
علائم آبله میمونی معمولاً چند روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می‌شوند. این علائم شامل:
تب
سردرد شدید
دردهای عضلانی و مفصلی
تورم غدد لنفاوی
ضایعات پوستی که به صورت نقاط کوچک و قرمز شروع می‌شوند و به تدریج به تاول و زخم تبدیل می‌شوند
اقدامات پیشگیری از انتقال آبله میمونی
برای جلوگیری از انتقال آبله میمونی، رعایت نکات بهداشتی و استفاده از محافظت‌های لازم بسیار اهمیت دارد. برخی از اقدامات پیشگیرانه عبارتند از:
استفاده از ماسک و دستکش: در صورت نیاز به تماس با فرد مبتلا، استفاده از ماسک و دستکش الزامی است تا از انتقال ویروس به خود و دیگران جلوگیری شود.
عدم استفاده مشترک از وسایل شخصی: حوله، ملحفه و وسایل شخصی باید به صورت جداگانه برای هر فرد استفاده شود.
شستن دست‌ها با آب و صابون: پس از تماس با فرد بیمار یا اشیای آلوده، دست‌ها باید به دقت شسته شوند.
پرهیز از تماس نزدیک با افراد مشکوک به بیماری: در صورت مشاهده علائم مشکوک در اطرافیان، از تماس نزدیک با آنها خودداری کنید.
h2: چه کسانی در معرض خطر بیشتری قرار دارند؟
افرادی که با بیماران مبتلا به آبله میمونی در تماس نزدیک هستند، به ویژه در محیط‌های خانوادگی و کار، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری قرار دارند. همچنین، افرادی که به مناطق شیوع ویروس سفر کرده‌اند نیز باید از خود و دیگران محافظت کنند.
تشخیص و درمان آبله میمونی
تشخیص آبله میمونی معمولاً بر اساس علائم بالینی و نمونه‌گیری از ضایعات پوستی انجام می‌شود. در صورتی که فرد به این بیماری مبتلا باشد، اقدامات درمانی شامل مراقبت‌های حمایتی و تجویز داروهای ضدویروسی است. لازم به ذکر است که درمان‌های موجود عمدتاً برای کاهش شدت علائم و جلوگیری از عوارض شدیدتر استفاده می‌شوند.
اهمیت آگاهی‌رسانی و اطلاع‌رسانی
آگاهی از راه‌های انتقال آبله میمونی و اقدامات پیشگیرانه، نقش مهمی در کنترل شیوع این بیماری دارد. وزارت بهداشت توصیه می‌کند که افراد جامعه از هر گونه تماس مشکوک با افراد مبتلا یا محیط‌های آلوده پرهیز کرده و در صورت مشاهده علائم، بلافاصله به مراکز درمانی مراجعه کنند.
